Облаци бели,
дебели къдели,
къде ли сте тръгнали?
Накъде сте поели?
Птици понесли,
пеещи песни…
И самолети,
че и ракети…
Понякога бързате,
друг път сте бавни…
Потулвате слънцето –
нямате равни.
Облаци бели,
с вас е лирично,
и романтично,
и някак различно –
веднъж сте студени
и пересто горди,
или нажежени,
огнени орди.
Облаци бели,
дебели къдели
на път сте поели…
Но накъде ли?!